می دونی
وقتی خدا داشت بدرقه ام می کرد
بهم چی گفت ؟
... جایی که میری مردمی داره
که میشکننت !
نکنه غصه بخوری
تو تنها نیستی
تو کوله بارت عشق میذارم
که بگذری ...
قلب میذارم که جا بدی...
اشک میدم که همراهیت کنه...
و مرگ که بدونی بر می گردی
پیش خودم..

آواز بی صدای کدامین آهنگی
از عشق؟
مرا به اوج که می رسانی،
دلگیر روزهای بارانی ام؛
دلگیر روزهای بودن...
چه بی بهانه می رهانی_ام_
از زندگی،
از کلام بی آهنگ عشق،
از بودنی رویایی،
در خزان بی بهار این روزها...
در اوج،می خواهم که بمانم
ولی افسوس
تو مرا می رسانی
به قعر دره های بی کسی

من با تو
پُرم از رویایی
که بوی باران
وجودش لبریز کرده
پُرم از بودن هایی شاد
بی تو
روزهایم،
یکی در میان می گذرد
گاهی لحظه را
باید هول داد به جلو
چون می ایستند
بی تو
زمان هم خسته است
بی تو دلم هوای نوشتتن دارد
بوی گل یاس که می شنوم
تو را می بینم
در لابه لای خاطرات
هنوز هم گاهی دلتنگ می شوم
هنوز هم گاهی
خیره به انتهای خیالم
تو را می بینم
و دلتنگ می شوم
بوی بودن هایت
همراه عطر یاس
رعشه می اندازد به من
دور زمانی ست که حتی
از من ات خیالی نیست
خیالی نیست
اشک هایم،غم نبودت
گریه کردند
خیالی نیست
می دانم که روزی خشک می شوند

دلم بدجور گرفته...وقتی می خواستم باهات حرف بزنم نبودی....وقتی دلم می خواست بهم آرامش بدی نبودی...وقتی نبودی حرف هامو واسه پنجره اتاقم گریه کردم...آخه اون گوش شنوا نداره ولی لااقل پابه پای من زیر بارون گریه می کرد و می فهمیدم که لااقل یه نفر هست که منو درک کنه....آخه پنجره هم عاشق کبوتری شده بود که هر روز بهش سر می زد و نگاهش می کرد...غافل از اینکه کبوتر تصویر خودشو تو چشمای پنجره نگاه می کنه...حالا دیگه کبوتر نیستش و حتی یادی از پنجره نمی کنه...پنجره مونده با یه دل شکسته که منتظره بازم عشقش بیاد و توی چشماش نگاه کنه و لااقل بگه ازت متنفرم!ولی کبوتر هیچی نمی گه....نه دیگه می گه دوستت دارم و نه حتی می گه ازت متنفرم...دیگه حتی بهش سر نمی زنه...پنجره دلش نمی خواد گریه کنه که غرورش خورد شه...اما تو شبای بارونی پابه پای من و آسمون
گریه می کنه....